Przed nami niestety ostatni dzień wystawy, na którą warto się wybrać do Kordegardy. Galerii Narodowego Centrum Kultury przy Krakowskim Przedmieściu. Pod tytułem „Państwowiec. Jan Szczepkowski”, zaprezentowana została twórczość tego nieco zapomnianego artysty rzeźbiarza, jednego z najważniejszych twórców art déco.
W 1918 roku Jan Szczepkowski (ur. 1878 r.) jest dojrzałym artystą ze znacznym dorobkiem. Tworzy w modernistycznym stylu kształtowania materii, gry światła i cienia na rzeźbionych strukturach. Posiada znakomite wykształcenie i znajomość rzeźbiarskiego rzemiosła. Z góralską estetyką spotkał się już na początku swojej edukacji artystycznej w Szkole Zawodowej Przemysłu Drzewnego w Zakopanym. W późniejszych latach nauki w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, studiując pod kierunkiem Alfreda Dauna i Konstantego Laszczki, był pod wpływem modernizmu spod znaku Rodina i Bourdelle’a.
Rzeźbiarz korzysta z doświadczeń kubistów i futurystów, z którymi zetknął się w czasie zagranicznych podroży. Fascynacja kulturą ludową jako źródłem inspiracji powróci na nowo w dwudziestoleciu międzywojennym.
W 1924 roku wygrywa konkurs na wnętrze kapliczki do Pawilonu Polskiego na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej i Nowoczesnego Przemysłu w 1925 w Paryżu. Będzie to jego największy sukces, również międzynarodowy.
Kapliczka Szczepkowskiego stała się symbolem ekspozycji oraz polskiego art déco, łącząc motywy sztuki góralskiej z kubizującym rysunkiem. Zaprojektował nie tylko ołtarz, ale i całe wnętrze. Zrobił je z rzeźbionych ornamentem sosnowych bali.
Również płaskorzeźby wokół zewnętrznej rotundy Sejmu RP, powstałej w latach 1927–28, powierzono dwóm artystom Janowi Antoniemu Biernackiemu i Janowi Szczepkowskiemu. Fryz zdobiący elewację budynku Sejmu jest jednym z najbardziej prestiżowych dzieł artysty.
Kolejnym architektonicznym wyznawaniem były płaskorzeźby ryzalitu Banku Gospodarstwa Krajowego. Na dekorację głównego wejścia od ulicy Alej Jerozolimskich, rozpisano w 1927 roku zamknięty konkurs. Do stworzenia rzeźbiarskich projektów zaproszono czołowych artystów dwudziestolecia: Szczepkowskiego, Dunikowskiego, Szukalskiego i Biernackiego.
Szczepkowski zaproponował przedstawienie ujarzmianie natury przez człowieka. Nad wejściem zaprojektował trzy płaskorzeźby, z postaciami oraz dekoracyjnym ornamentem, dopasowane do ram architektonicznych. W tych alegoriach żywiołów i potencji człowieka postacie wykonane są techniką wypukłego reliefu, zaś abstrakcyjne elementy metodą drążenia w głąb materiału.
Z wielką przyjemnością informuję, iż w mojej ofercie mam te trzy płaskorzeźby, jako odlewy gipsowe patynowane na brąz. Płaskorzeźby te idealnie nadają się do wnętrz klasycznych, jak i bardzo nowoczesnych. Ich wymiary to 100 x 140 cm.
Zachęcam do obejrzenia wystawy oraz do kontaktu zainteresowanych tymi płaskorzeźbami.