Obraz, który warto mieć – Zuzanna i starcy

Kiejstut Bereźnicki | Zuzanna i starcy, 2002
Olej/płótno, 100 x 100 cm | Sygnowany i datowany oraz tytuł autorski wewnątrz przedstawienia: „Zuzanna i starcy | 2002| K. Bereźnicki”. Taki sposób włączenia nazwy dzieła i sygnatury autora w kompozycję obrazu jest często stosowany przez artystę.

Obraz z okresu, w którym artysta posługuje się niezwykle szlachetną gamą chromatyczną, od czerwieni ku ciemnym brązom i żółcieniom. Twórca poruszał się od tonacji zimnych do ciepłych, od farby kładzionej gęsto do obrazów malowanych gładko i z częstszym użyciem laserunków. Bereźnicki kładzie nacisk na emocjonalną stronę przedstawienia, w jego sztuce dominuje nurt poetyckiej metafory, pod warstwą anegdoty kryją się obszary znaczeń symbolicznych, często o moralizatorskiej wymowie. Praca Zuzanna i starcy to nawiązanie do biblijnego motywu o oczernionej żonie i adorujących ją starcach…

Bereźnickiego uważa się za realistę, określając go jako neotradycjonalistę w obrębie neofiguracji, porównuje się go często z XVII-wiecznymi mistrzami holenderskimi. Jego obrazy pogrążone są w przyćmionej atmosferze wnętrz mieszkalnych, z bezbłędnie ustalonymi relacjami przestrzennymi pomiędzy przedmiotami i postaciami.