Tadeusz Dominik | Bez tytułu, 1963 r.
Akryl, ołówek/karton, 79 x 107 cm | sygn. w środkowym kadrze kompozycji ‘Dominik 63’
Tadeusz Dominik (1928-2014 ) Profesor ASP, wielokrotnie dziekan Wydziału Malarstwa. Studiował u Jana Cybisa rozwijając zainteresowanie koloryzmem. Do końca lat 50. tworzył drzeworyty. W połowie lat 50. zaczął malować obrazy abstrakcyjne, zbliżone do informelu. Do lat 70. maluje ekspresyjnie i spontanicznie. Późniejsze obrazy mają bardziej wyraźną, „kontrolowaną” formę. Niezmienną inspiracją była dla artysty natura, jej kolorystyka i bogactwo form.
Zbigniew Herbert we wstępie do katalogu wystawy Tadeusza Dominika w Galerii Sztuki ZPAP w Warszawie w 1963 pisał:
„Na marginesach swoich płócien umieszcza rysunki dziecka, transpozycje (a nie kopie) takich magnatów sztuki jak Giotto, Mantegna, rzeźbiarze etruscy, iluminatorzy bizantyńscy. Ponosi pełne ryzyko konfrontacji. Nie w deklaracjach słownych, ale w akcie twórczym szuka swego miejsca w historii. Krytycy o skłonnościach do szufladkowania spierają się, czy zaliczyć obrazy Dominika do abstrakcji lirycznej, czy ekspresjonizmu. Dla mnie jest on jednym z tych nielicznych artystów, którzy każdym swoim nowym dziełem zdają się mówić: maluję, więc jestem.”
Obraz wystawiany:
– Tadeusz Dominik, Galeria Sztuki ZPAP, Warszawa, ul. Marszałkowska 34/50, 1963, il. czarno-biała, s. nlb.;
– Tadeusz Dominik, ZPAP, BWA, Zielona Góra, 1966, kat. 1;
– Tadeusz Dominik, za oknem jest ogród…, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2008, il. s. 270, kat. 308
Tadeusz Dominik był jednym z najbardziej oryginalnych twórców współczesnego malarstwa polskiego i wybitnym kolorystą. Jego prace znajdują się w muzeach narodowych w Polsce oraz w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Museo de Bellas Artes w Caracas, Museum Albertina we Wiedniu, Stedelijk Museum w Amsterdamie, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie, a także w wybitnych prywatnych kolekcjach sztuki w kraju i za granicą.