Wystawa „Surrealizm. Inne mity” w Muzeum Narodowym w Warszawie właśnie dobiegła końca, ale 100-lecie surrealizmu świętujemy cały 2024 rok.
André Breton w 1924 r. ogłosił „Manifest surrealizmu”, który mówił o funkcji i znaczeniu wyobraźni oraz snu w malarstwie – według niego, w dziele ważniejsza od wartości czysto malarskich jest treść, zawartość, intencja, uczucie bądź emocja kierująca malarzem.
„Wierzę w przyszłe rozwiązanie tych dwóch stanów – snu i rzeczywistości, które wydają się tak sprzeczne, w rodzaj absolutnej rzeczywistości, surrealności, jeśli można tak powiedzieć”.
Przedstawicielem tego nurtu jest również Maciej Świeszewski – jego malarstwo jest surrealistyczne*, niekiedy mroczne, częściowo wpisuje się w dzisiejszy nurt realizmu magicznego, abstrakcję, fantazję. Jego obrazy mają wiele ukrytych znaczeń. Artysta szuka w nich prawdy, maluje swoją filozofię. Gdy inni pytają o znaczenie dzieła, szybko ucina dyskusję, bo uważa, że z obrazem jest jak z kobietą – gdy odkryje wszystkie swoje tajemnice, przestaje być interesująca. A im większy jest ładunek duchowo-intelektualny w obrazie, tym płaszczyzna różnorodności odbioru będzie bardziej zróżnicowana. Świeszewski swoją twórczość określa jako „paranoję współczesności.”
Prezentowany obraz, pod nawiązującym do zakresu rozważań Bretona, tytułem „Sen”, idealnie wpisuje się w trend, w którym artyści korzystali z wizji i snów, i przenosili je na swoje płótna. Namalowany w 1985 roku w technice olejnej na płótnie, o wymiarach 140 x 120 cm, wystawiany był w 2004 roku w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie na wystawie Maciej Świeszewski „Ecce Homo” oraz reprodukowany w katalogu wystawowym.
Maciej Świeszewski – ur. 1950 w Sopocie, malarz, rysownik, profesor ASP w Gdańsku. Przez wszystkie lata tworzy liczne obrazy olejne, rysunki, grafiki i akwarele. W sztuce swojej odwołuje się do korzeni sztuki europejskiej, zwłaszcza malarstwa flamandzkiego oraz Tycjana. Z twórców polskich szczególnie ceni sobie Balthusa, Jacka Malczewskiego, Bronisława Linke, Leona Chwistka, Stanisława Witkiewicza „Witkacego” i Tadeusza Kantora.
Swoje prace pokazywał w kraju i na całym świecie na wystawach indywidualnych i zbiorowych. Obrazy artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku, a jego monumentalny obraz „Ostatnia Wieczerza” od 2016 roku eksponowany jest na gdańskim lotnisku.
Zachęcam do zakupu tej bardzo ciekawej pracy!
*„Surrealistyczna sztuka wykorzystywała motywy pozostające w sprzeczności z racjonalistycznym sposobem opisywania rzeczywistości, reprezentujące tzw. model wewnętrzny. Sposobem wyrażania surrealistycznych treści były też techniki automatyczne, które cechowała rezygnacja z udziału świadomości w procesie tworzenia, na rzecz eksplorowania podświadomości i wykorzystania przypadku”.