Obraz, który warto mieć… Kiejstut Bereźnicki, Scena wieczorna

Kiejstut Bereźnicki | Scena wieczorna, olej/płótno, 119 x 135 cm

sygnowany i datowany w środku kompozycji: 'Scena wieczorna II | 1968 | K.Bereźnicki | ol.pł’


Poetyka prac Bereźnickiego umożliwia mu prowadzenie dialogu z dawnymi mistrzami. Z uwagi na tę cechę, jak też upodobanie do sztuki figuratywnej, nazywano go „neotradycjonalistą w obrębie neofiguracji”.

Zarówno w ulubionych martwych naturach, jak w scenach zbiorowych malarz czerpie inspiracje w warstwie ikonograficznej  i kompozycyjnej z dzieł twórców epoki nowożytnej, zwłaszcza, choć nie tylko, XVII-wiecznych Holendrów. Przetwarza te impulsy w sobie właściwy sposób, przekładając na język sztuki współczesnej. Widać to w artykulacji malarskiej, o której odmienności decydują tak pewne modyfikacje kompozycyjne, jak zmiany tonacji barwnej czy sposoby kładzenia pigmentu.

Artysta w swojej twórczości odwołuje się do realizmu oraz do malarstwa o dawnym, gdańskim rodowodzie i wyrazie. Tworzy archaizowane w tym nastroju martwe natury, uczty, sceny mitologiczne i alegorie, ale przede wszystkim hieratyczne mieszczańskie portrety, o stonowanym kolorycie i metafizycznych korelacjach literackich. Wypracował indywidualną, rozpoznawalną poetykę obrazowania.

Bereźnicki, nawiązując do znanych w historii sztuki aktów leżących, ukazał tutaj dojrzałą nagą kobietę i onieśmielonego nią młodzieńca. Kompozycja ta przywodzi na myśl prace wybitnego Amedeo Modiglianiego.

Obraz wystawiany:

Muzeum Narodowe w Gdańsku, 2008 (podczas wystawy z okazji 50-lecia pracy twórczej)

Biuro Wystaw Artystycznych – Galeria Zamojska, 2008

Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie, 2008

Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie  – Pałac Sztuki, 2009

Biuro Wystaw Artystycznych, Rzeszów, 2009

Reprodukowany:

Katalog Wystawy – Kiejstut Bereźnicki – Pięćdziesiąt lat pracy twórczej, str. 52

Pochodzenie : 

Zakupiony u artysty

Kolekcja instytucjonalna Polska 

Desa Unicum 

Kolekcja prywatna Polska 

Kiejstut Bereźnicki należy do czołówki polskich artystów sztuki powojennej, przedstawiciel kierunku nowej figuracji, obok Teresy Pągowskiej i Jerzego Nowosielskiego. I tak jak ich prace, jego obrazy znajdują się w zbiorach czołowych muzeów, m.in.: Muzeum Narodowego w Warszawie, Poznaniu, Gdańsku, Wrocławiu, Krakowie, Narodowej Galerii Sztuki „Zachęta” w Warszawie, Muzeum Okręgowym w Toruniu, Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, Muzeum im. ks. dr. Władysława Łęgi w Grudziądzu, Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris, Städtische Kunstgalerie w Bochum, Muzej na Sovremena Umetnost w Skopje, muzeach w Bordeaux, Sofii oraz w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą (Brazylia, Francja, Niemcy, Szwajcaria, Szwecja).