W ostatnich dniach rynek sztuki żył największym wydarzeniem kolekcjonerskim, a mianowicie aukcją dzieł sztuki z kolekcji Grażyny Kulczyk. Wśród nich olbrzymim zainteresowaniem cieszyły się obrazy wybitnego klasyka, Tadeusza Kantora.
W swoich pracach z lat 60 do 90. artysta nawiązuje do twórczości uznanych malarzy z przeszłości, takich jak: Diego Velazquez, Francisco Goya czy Pablo Picasso. To właśnie jego obrazy z końcówki lat 80. z cyklu „Dalej już nic” należały do najbardziej pożądanych przez kolekcjonerów i miłośników sztuki. To w nich ukazuje swoją fascynację malarstwem tych wybitnych twórców, jednak zreinterpretowaną w swój charakterystyczny sposób.
Ta stylistyka będąca formą groteskowego i pełnego iluzji dialogu z wielką tradycją artystyczną i jej czołowymi twórcami, jak u Kantora, pojawia się również w podobnym okresie twórczości u Janusza Przybylskiego, uważanego przez wielu krytyków za jednego z najbardziej samodzielnych przedstawicieli polskiego malarstwa nowej figuracji. Na te inspiracje wskazują m.in. charakterystyczne dla Przybylskiego sposoby deformowania, upraszczania postaci ludzkiej, która w jego malarstwie staje się sylwetowym znakiem.
Począwszy od połowy lat 70. Przybylski pracował nad cyklem prac malarskich i graficznych „Błędne koło”, z którego wyodrębnił serię Listów do … Goi, Toulouse-Lautreca, Picassa i innych twórców, które traktował jako „ponadczasowy dialog” z nieżyjącymi mistrzami. W swój zaklęty krąg – odwieczny dialog i inspirację twórczością wielkich poprzedników, trwający w dziejach sztuki od zawsze, wszedł Przybylski w sposób mistrzowski, będąc świadomym partnerem w rozmowach z Wielkimi. Z czego powstała nowa wspaniała wartość, niezwykłe obrazy i grafiki, które same stały się klasycznymi dziełami sztuki.
Z tego właśnie cyklu pochodzi prezentowany obraz „Zaklęty krąg – 4” z 1995 roku, olej na płótnie o wymiarach 135 x 115 cm, w którym artysta nawiązuje m.in. do satyrycznej serii „Kaprysów” Goi, postaci przedstawionych w manierze Picassa oraz innych symboli malarskich. Zastosowana kolorystyka to jasne żółcienie i ugry, z kontrastującymi, ciemniejszymi plamami przedstawianych postaci.
Jeśli bylibyście Państwo zainteresowani nabyciem prezentowanego obrazu, proszę o kontakt.