„Ufnie, lekko, jakby w tanecznym ruchu maluje świat zanurzony w codzienności, na pozór bliski, zwyczajny i dotykalny. Ale w istocie, stanowiący tak jak przestrzeń wnętrza, miasto, czy morski brzeg, jedynie tło dla tęsknot, niepokoju, zmagań, wyborów, poszukiwania sensu dla niepewności, a niekiedy nawet dla rozdarcia i rozproszenia. Czysta, wręcz dziecięca radość malowania wynika z talentu i pasji życia, poszukiwania prawdy o sobie i świecie z należytą pokorą, szacunkiem i świadomością wspaniałego malarstwa w przeszłości i dzisiaj. Właśnie jak w kalejdoskopie oglądamy świat w obrazach, przeglądając się w nim.” Tak o twórczości Marii Wollenberg-Kluza pisze historyk sztuki, Elżbieta Fuchs.
Maria Wollenberg-Kluza urodziła się w 1945 roku w Puławach, studiowała na Wydziale Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, otrzymała dyplom z wyróżnieniem w pracowni Tadeusza Dominika. W roku 2023 mija 50 lat od ukończenia uczelni i pracy twórczej malarki. W dorobku artystycznym ma ponad 160 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą. Artystka jest laureatką nagrody im. Jana Cybisa za całokształt twórczości.
Wollenberg-Kluza w swej twórczości podejmuje tematy ludzkiego życia, są to obrazy metaforyczne, zmuszające do przemyśleń. Dla głębszego oddania swych wizji stosuje bogatą kolorystykę. Stara się skłaniać odbiorcę do osobistych refleksji. Malarstwo to jest zakorzenione w tzw. polskim koloryzmie, nawiązuje do polskiego symbolizmu, choć charakteryzuje się silną ekspresją i współczesnym rozumieniem sztuki.
Wystawa na Zamku Królewskim w Warszawie jest kontynuacją pokazu „Ad Infinitum” z okazji jubileuszu 50-lecia pracy twórczej artystki.
Dodatkowo w dniach 1-19 maja br. na wystawie „Malarstwo i poezja. Maria Wollenberg-Kluza i Zbigniew Jerzyna” w Galerii Służewskiego Domu Kultury w Warszawie pokazane będą wybrane prace malarki, do których poeta napisał wiersze podczas trwającej wiele lat pomiędzy nimi przyjaźni.
Poetyckość malarstwa Marii Wollenberg-Kluza jawi się duszną atmosferą, mocnymi i głębokimi barwami, nieraz mrocznymi akcentami i niebywałym przenikaniem światła i cieni. W połączeniu z poezją Zbigniewa Jerzyny,
dla którego w twórczości zawsze najważniejsza była prawda i piękno, wystawa „Wspomnienie Zbigniewa Jerzyny poprzez malarstwo Marii Wollenberg-Kluza” nabiera wymiaru metafizycznej intermedialnej rozmowy z odbiorcą sztuki.
Zachęcam do obejrzenia obydwu wystaw.