Kolekcjonerstwo prywatne analizowane jest dzisiaj w znacznie szerszym zakresie i w pełni należy zgodzić się ze stwierdzeniem Krzysztofa Pomiana, że „przy omawianiu zjawiska kolekcji spotykamy się z problematyką organizacji społecznej, gospodarki, nauki i sztuki”, o której pisał w swoim opracowaniu „Publiczne aspekty prywatnych kolekcji” Wojciech Szafrański.
Dalej zaznaczył, że wśród przyczyn tworzenia kolekcji przez polskich kolekcjonerów należy wymienić:
a) chęć posiadania na własność obiektów wyjątkowych – istotne jest nie posiadanie, lecz własność. Niekiedy kolekcjonerzy wolą, by ich obiekt nie znajdował się w prywatnym zbiorze, do którego mają nieograniczony, codzienny dostęp, lecz w kolekcjach muzealnych jako depozyt. Świadomość własności jest w takich wypadkach bardzo silna i kolekcjoner eksponuje ten fakt w swoim otoczeniu;
b) dążenie do pogłębiania wiedzy, „uczenia się” kolekcjonera – widoczny znak kultury. Staje się on specjalistą poza swoją branżą czy zawodem, zwłaszcza gdy tworzy kolekcję osobiście.
c) zdobycie prestiżu – dzieła sztuki postrzegane są jako dobra dodatnie, luksusowe (dominująca przyczyna tworzenia kolekcji w latach 90.),
d) chęć przynależności do grupy społecznej,
e) kolekcja oznaką szczebla zamożności,
f) kolekcja to sposób inwestowania – specjalne nagłaśnianie cen i rekordów cenowych wpływa na wyobraźnię potencjalnych kolekcjonerów.
Dziś część kolekcji prywatnych w Polsce jest tworzona przez osoby zatrudnione np. w systemie kuratorskim czy tandemie działających na zlecenie historyków sztuki i specjalistów od inwestycji i finansów. Wiemy jak ważny jest odpowiedni dobór dzieł sztuki i rzetelne doradztwo. Jako osoby od lat związane z rynkiem sztuki, kolekcjonujące obrazy, współpracujące z innymi kolekcjonerami, ekspertami rynku, jesteśmy w stanie w profesjonalny sposób doradzić w zdobyciu wyjątkowych dzieł sztuki, pomóc w określeniu rodzaju, charakteru i kierunku rozwoju kolekcji.
👉 Zapraszamy do rozmów na temat sztuki w dwóch aspektach: artystycznym oraz inwestycyjnym.