Jean Miró – Jaskółcza miłość, 1933-1934, olej na płótnie, 199,5 x 247,5 cm
👉 Kilka linii przypominających dziecięce bazgroły kotłuje się na nierówno zagruntowanym płótnie. Linie i kształty wydają się znajome: można wyróżnić stopy, dłonie, ptaki, a nawet twarz i kota. Niejednoznaczność obrazu jest tu zamierzona, inaczej niż w bazgrołach dziecka. Reprezentuje odczucia Miró, które on nazywał „iskrami duszy”.
🌟 W 1924 roku Miró odmówił podpisania Manifestu surrealistów. W 1931 roku wytłumaczył dlaczego: „Zostałem zaszufladkowany jako surrealista. Ale ponad wszystko chcę zachować swoją totalną, absolutną niezależność.” Jego wpływ na późniejszą sztukę był ogromny, w szczególności na ekspresjonizm abstrakcyjny i projektowanie graficzne.
🌟 To świetne kolorystyczne dzieło powstało jako wzór jednego z czterech gobelinów. Jean Miró (1893-1983) powrócił wtedy do malarstwa po okresie tworzenia kolaży. Kompozycja jest wypadkową przypadku i starannego planowania: czarne kaligraficzne linie i płaszczyzny koloru sugerują ledwo rozpoznawalne biomorficzne kształty, chociaż praca została stworzona techniką automatyzmu lub rysunku z podświadomości.
🌟 Miró mówił: „Zamiast określać, co chcę namalować, zaczynam to robić i kiedy maluję, obraz zaczyna się wyłaniać… Pierwszy etap jest swobodny, nieświadomy. Drugi etap jest szczegółowo zaplanowany.” Po latach artysta przyznał, że jego automatyzm był napędzany halucynacjami wywołanymi głodem.
🌟 Miró często określał swoją sztukę mianem „antymalarstwa” czy „sprzeciwu wobec stanu umysłu i tradycyjnych technik malarskich”. Był pierwszym artystą wykorzystującym automatyzm, dzięki niemu stworzył zupełnie nowy język sztuki.
🙌 Obraz Jean Miró – Jaskółcza miłość znajduje się w Museum of Modern Art w Nowym Yorku.
Więcej na temat tego i innych obrazów można poczytać w książce Susie Hodge „Przewodnik po sztuce współczesnej”.