Jackson Pollock – „Jeden: Numer 31”, 1950, olej i emalia na płótnie, 269,5 x 531 cm
👉 Po tym, jak Pollock stworzył pierwsze dzieło metodą drippingu, jego prace zaczęto porównywać do dziecięcych gryzmołów. „Nowa sztuka potrzebuje nowych technik. Współczesny artysta nie może wyrazić swojej epoki, samolotu, bomby atomowej, radia formami renesansu lub innych dawnych kultur” – oświadczył w 1950 roku. „Jeden: Numer 31”, chociaż początkowo może wydawać się dziecinnymi bazgrołami, naprawdę przekazuje ducha tamtych czasów i artystyczną postawę Pollocka.
🌟 Pełen napięcia i energii, dramatyczny „Jeden: Numer 31”, to jedno z największych rozmiarami dzieł Jacksona Pollocka (1912 – 1956) wykonanych metodą drippingu. Należy do serii trzech ogromnych obrazów namalowanych latem 1950 roku.
🌟 Gęsto poprzeplatana sieć nieuregulowanych linii powstała poprzez bryzganie, strzepywanie, kapanie i rozlewanie farby za pomocą kijków lub zeschniętych pędzli. Unikając figuratywnego przedstawienia, Pollock zgłębiał surrealistyczny automatyzm i jungowską psychologię głębi. Wierzył, że ten sposób aplikowania farby dyktują mu jego siły wewnętrzne, połączone z większymi siłami kosmosu. W ten sposób naturalne siły życia, lęki i niepokoje dotyczące współczesnego świata znajdowały wspólne ekspresyjne ujście.
🌟 Pollock nie „portretował” swoich czasów – wyrażał ich esencję i siebie. „Kiedy maluję – mówił – nie jestem świadomy tego, co robię. Dopiero po pewnym okresie zapoznania się (z tym co zrobiłem) zaczynam rozumieć, o co mi chodziło”. Mimo braku punktu centralnego czy czytelnego motywu obraz ma dostrzegalną strukturę.
🌟 Pollock interesował się sztuką prymitywną, mitami, automatyzmem i filozofią Junga. Jego wylewanie, chlapanie, kapanie farbą przemysłową na ogromne płótna leżące na podłodze było radykalnym zanegowaniem tradycyjnego malarstwa. Malując, Pollock chodził po płótnie i nakładał farby w rytmiczny, niemal rytualny sposób.
🙌 Obraz Jacksona Pollocka, „Jeden: Numer 31” znajduje się w Museum of Modern Art w Nowym Jorku.
Więcej na temat tego i innych obrazów można poczytać w książce Susie Hodge „Przewodnik po sztuce współczesnej”.