Mike Kelley – „Więcej godzin miłości, niż da się kiedykolwiek odwzajemnić i cena grzechu”, 1987, pluszowe zabawki na płótnie, suszona kukurydza, woskowe świeczki, drewno, metalowa podstawka, 1987, 228,5 x 303 x 12,5 cm
👉 Dzieci zbierają pluszowe zabawki, niektóre robią kolaże, jednak żadne nie stworzy dzieła, aby badać kondycję społeczeństwa. Zabawki tworzące ten kolaż były kochane, ale ich właściciele, dorastając, pozbyli się ich, oddali do sklepów z używanymi rzeczami, gdzie Kelley je znalazł. Artysta zastanawia się nad motywami pozbywania się rzeczy niegdyś kochanych.
🌟 Kolaż z ręcznie robionych przedmiotów sugeruje chaos i bałagan, jaki można zastać w pokoju dziecięcym. Jednakże Mike Kelley (1954 – 2012) uwydatnia gorliwość, pracę ręczną i czas włożone w wytworzenie każdego przedmiotu.
🌟 Sednem dzieła jest ogromna ilość miłości, jaką reprezentują te przedmioty, miłości, która została odrzucona. Artysta prosi widzów, aby zdecydowali: Czy te przedmioty nadal są warte miłości, czy odpychają? Czy myśl o tym, że zostały wyrzucone, niesie ze sobą poczucie winy? Czy dzieło prowokuje do potępienia społeczeństwa, które wyrzuca niegdyś kochane rzeczy?
🌟 Kelley twierdził, że młodzież może uznać tę pracę za zabawną, dorośli natomiast się wzruszą.
🌟 Kreując dzieło, zbierał i zszywał przedmioty, tworząc obiekt w stylu popartu. Jednak w przeciwieństwie do prac twórców tego ruchu, którzy dystansowali się emocjonalnie poprzez mechaniczne techniki, ta wywołuje wspomnienia i skojarzenia.
🌟 Twórczość Kelleya, mieszanka popartu, performansu, sztuki ubogiej, konceptualizmu i dadaizmu, często niepokojąca, wykorzystuje znalezione przedmioty: zabawki, kosze, świeczki, banery. Chociaż naśladuje w tym Picassa i Duchampa, nie skupia się na samych przedmiotach, lecz przeistacza je fizycznie tak, aby komentowały kondycję społeczeństwa schyłku XX wieku.
🙌 Kolaż Mike’a Kelleya, „Więcej godzin miłości, niż da się kiedykolwiek odwzajemnić i cena grzechu” znajduje się w Whitney Museum of American Art w Nowym Jorku.
Więcej na temat tego i innych obrazów można poczytać w książce Susie Hodge „Przewodnik po sztuce współczesnej”.